SPELERS

Aline Jansen
Als klein meisje zag ik mijn vader en tante al op het podium staan en dat leek mij ook wel wat. Ik denk dat ik een jaar of negen was toen ik bij het kinderspöl mijn eerste rol speelde. Er volgde er nog vele andere stukken en op mijn 16de speelde ik mijn laatste rol bij het jeugdtoneel .Gelukkig was het hiermee niet voorbij en werd ik een paar jaar later gevraagd om mee te spelen bij ‘het grote toneel’ zoals ik dat als kind noemde. Nu speel ik alweer een aantal jaren met veel plezier bij ’t Buurtschap. De oefenavonden zijn gezellig maar ook hard werken. Het kick van het toneelspelen is om van het lezen van een boekje, met elkaar te werken aan het neerzetten van de voorstelling. Het moment dat het doek dicht gaat aan het einde van de voorstelling en we met elkaar nog achter het doek staan dan komt er een gevoel van opluchting, trots en verbondenheid dat we het samen weer hebben geflikt. Daar doe je het voor! Het stuk dat het meeste indruk op me heeft gemaakt is de ‘zomer van 45’. Ik vond het een grote uitdaging om me in te leven in Anna en te proberen dat zo geloofwaardig mogelijk over te brengen.

Aline Jansen

Als klein meisje zag ik mijn vader en tante al op het podium staan en dat leek mij ook wel wat.
Ik denk dat ik een jaar of negen was toen ik bij het kinderspöl mijn eerste rol speelde. Er volgde er nog vele andere stukken en op mijn 16de speelde ik mijn laatste rol bij het jeugdtoneel .Gelukkig was het hiermee niet voorbij en werd ik een paar jaar later gevraagd om mee te spelen bij ‘het grote toneel’ zoals ik dat als kind noemde. Nu speel ik alweer een aantal jaren met veel plezier bij ’t Buurtschap. De oefenavonden zijn gezellig maar ook hard werken. Het kick van het toneelspelen is om van het lezen van een boekje, met elkaar te werken aan het neerzetten van de voorstelling. Het moment dat het doek dicht gaat aan het einde van de voorstelling en we met elkaar nog achter het doek staan dan komt er een gevoel van opluchting, trots en verbondenheid dat we het samen weer hebben geflikt. Daar doe je het voor!
Het stuk dat het meeste indruk op me heeft gemaakt is de ‘zomer van 45’. Ik vond het een grote uitdaging om me in te leven in Anna en te proberen dat zo geloofwaardig mogelijk over te brengen.

Annemieke Lammers
Begin jaren 90 ben ik gevraagd of ik een gastrol wilde spelen bij toneelvereniging ’t Buurtschap. Toneelspelen leek mij altijd al wel leuk om te doen. Ik wilde het wel proberen. Ik had al wel eens gehoord van ’t Buurtschap maar ze nog nooit zien spelen (schande hé?). Nou mij eerste optreden zal ik nooit meer vergeten. We moesten ons om de beurt voorstellen. Ik liep naar het gordijn, keek de zaal in en kreeg het spontaan Spaans benauwd. Zo’n volle zaal met mensen, waar was ik aan begonnen. De zin is er uitgekomen, ook al verliep het niet vloeiend. Gelukkig verliep de tekst en het spel verder prima. Het applaus na afloop gaf me een enorme kick om door te gaan. In 1993 werd het eerste openluchtspel gespeeld. Ik kreeg de rol van Anne in het stuk ‘Bi’j ons an de Grenze’. Dit was mijn eerste grote rol en heeft het meest indruk op mij gemaakt. Niet alleen de rol en het stuk, maar alles er om heem maakte het tot een onvergetelijke gebeurtenis. Bijzonder was het buiten oefenen in het bos. Zaterdags decor bouwen: timmeren, zagen, verven etc. Iedereen zette zich volledig in om wat moois neer te zetten. Gezelligheid, enthousiasme en saamhorigheid stonden hoog in het vaandel!

Annemieke Lammers

Begin jaren 90 ben ik gevraagd of ik een gastrol wilde spelen bij toneelvereniging ’t Buurtschap. Toneelspelen leek mij altijd al wel leuk om te doen. Ik wilde het wel proberen. Ik had al wel eens gehoord van ’t Buurtschap maar ze nog nooit zien spelen (schande hé?). Nou mij eerste optreden zal ik nooit meer vergeten. We moesten ons om de beurt voorstellen. Ik liep naar het gordijn, keek de zaal in en kreeg het spontaan Spaans benauwd. Zo’n volle zaal met mensen, waar was ik aan begonnen. De zin is er uitgekomen, ook al verliep het niet vloeiend. Gelukkig verliep de tekst en het spel verder prima. Het applaus na afloop gaf me een enorme kick om door te gaan.

In 1993 werd het eerste openluchtspel gespeeld. Ik kreeg de rol van Anne in het stuk ‘Bi’j ons an de Grenze’. Dit was mijn eerste grote rol en heeft het meest indruk op mij gemaakt. Niet alleen de rol en het stuk, maar alles er om heem maakte het tot een onvergetelijke gebeurtenis. Bijzonder was het buiten oefenen in het bos. Zaterdags decor bouwen: timmeren, zagen, verven etc. Iedereen zette zich volledig in om wat moois neer te zetten. Gezelligheid, enthousiasme en saamhorigheid stonden hoog in het vaandel!

Ciska Wynia
Hallo, ik ben Ciska Wynia. Geboren in Maartensdijk, maar al weer zo'n 35 jaar wonend op Sinderen. In het dagelijks leven ben ik kinderfysiotherapeute, huisvrouw en oppasoma. Mijn vrije tijd vul ik met schilderen, tuinieren, fotografie en…..toneelspelen! Vroeger, op de HBS (ouderen onder ons weten nog wel wat voor school dat was) speelde ik diverse rollen in schoolproducties. Toen er op Sinderen plannen waren om een toneelvereniging op te richten hoefde ik dan ook geen moment na te denken of ik me zou opgeven! Ik ben dus al lid vanaf het prille begin, toen we nog niets konden, en niets hadden. Dat is nu, 28 jaar later wel anders! Als ik zie hoeveel getalenteerde spelers we hebben, en dan denk ik speciaal aan de jonge leden, dan ben ik best trots! Het is bijna allemaal "eigen kweek", leden die zijn doorgestroomd vanuit het jeugdtoneel. En wat hebben we een hoop spullen! Een gigantische berg decorstukken, een schuur vol meubelen, een enorme ruimte met kleding en attributen, en een grote aanhangwagen om alles te kunnen vervoeren als we "uitspelen". Wat is er nou zo leuk aan het toneelspelen? Eigenlijk het hele proces. Het zoeken naar een geschikt stuk, de rolverdeling, het lezen en het oefenen. Langzaam maar zeker krijgt een voorstelling een gezicht. Dan zijn er het decorontwerp en de de decorbouw. Soms is het eenvoudig, maar dikwijls maken we het onszelf behoorlijk lastig! We leggen met z'n allen de lat nogal hoog, en veel van onze leden zijn specialist op hun eigen gebied. Dan denk ik ook aan de kleding, de grime en het haarwerk. Juist omdat je als amateurspeler betrokken bent bij het hele proces is het zo leuk, boeiend en spannend. Spannend vooral tijdens de eerste uitvoering van een stuk: zal het goed lopen? Hoe valt het bij het publiek? Ikzelf heb in de loop der jaren heel wat rollen mogen spelen. De rol die me het meeste heeft aangesproken en aangegrepen was die van Mevrouw van Daan in "Het Dagboek van Anne Frank". Daar zaten we met z'n allen zo in, dat we elkaar na de eerste en na de laatste uitvoering huilend in de armen vielen. En dat terwijl we normaal toch een tamelijk nuchter volkje zijn! Ik hoop in de komende jaren mijn steentje nog te mogen bijdragen aan vele mooie producties, binnen, en als het even kan ook in de openlucht. Het blijft een geweldig mooie hobby……………………

Ciska Wynia

Hallo, ik ben Ciska Wynia. Geboren in Maartensdijk, maar al weer zo'n 35 jaar wonend op Sinderen. In het dagelijks leven ben ik kinderfysiotherapeute, huisvrouw en oppasoma. Mijn vrije tijd vul ik met schilderen, tuinieren, fotografie en…..toneelspelen! Vroeger, op de HBS (ouderen onder ons weten nog wel wat voor school dat was) speelde ik diverse rollen in schoolproducties. Toen er op Sinderen plannen waren om een toneelvereniging op te richten hoefde ik dan ook geen moment na te denken of ik me zou opgeven! Ik ben dus al lid vanaf het prille begin, toen we nog niets konden, en niets hadden. Dat is nu, 28 jaar later wel anders! Als ik zie hoeveel getalenteerde spelers we hebben, en dan denk ik speciaal aan de jonge leden, dan ben ik best trots! Het is bijna allemaal "eigen kweek", leden die zijn doorgestroomd vanuit het jeugdtoneel. En wat hebben we een hoop spullen! Een gigantische berg decorstukken, een schuur vol meubelen, een enorme ruimte met kleding en attributen, en een grote aanhangwagen om alles te kunnen vervoeren als we "uitspelen".
Wat is er nou zo leuk aan het toneelspelen? Eigenlijk het hele proces. Het zoeken naar een geschikt stuk, de rolverdeling, het lezen en het oefenen. Langzaam maar zeker krijgt een voorstelling een gezicht. Dan zijn er het decorontwerp en de de decorbouw. Soms is het eenvoudig, maar dikwijls maken we het onszelf behoorlijk lastig! We leggen met z'n allen de lat nogal hoog, en veel van onze leden zijn specialist op hun eigen gebied. Dan denk ik ook aan de kleding, de grime en het haarwerk.
Juist omdat je als amateurspeler betrokken bent bij het hele proces is het zo leuk, boeiend en spannend. Spannend vooral tijdens de eerste uitvoering van een stuk: zal het goed lopen? Hoe valt het bij het publiek? Ikzelf heb in de loop der jaren heel wat rollen mogen spelen. De rol die me het meeste heeft aangesproken en aangegrepen was die van Mevrouw van Daan in "Het Dagboek van Anne Frank". Daar zaten we met z'n allen zo in, dat we elkaar na de eerste en na de laatste uitvoering huilend in de armen vielen. En dat terwijl we normaal toch een tamelijk nuchter volkje zijn!
Ik hoop in de komende jaren mijn steentje nog te mogen bijdragen aan vele mooie producties, binnen, en als het even kan ook in de openlucht. Het blijft een geweldig mooie hobby……………………

Herlinda ter Maat
Ik heb weinig toneelervaring. Toen ik in groep 8 zat mochten we van onze meester geen musical doen. Daar was onze groep totaal niet voor geschikt. Zwaar teleurgesteld was ik!! Jaren later ben ik via via gevraagd om mee te doen met een openluchtspel in Barlo, "Trammalant op camping Blokzicht". Dit was een leuke, nieuwe ervaring voor mij. Aangezien ik geen Achterhoeks spreek, ben ik geen lid geworden of gevraagd lid te worden van een toneelvereniging in de buurt. Totdat ik weer gevraagd werd. Dit keer door 't Buurtschap. Dat voelde als een hele eer. Tranen met tuiten hebben we gelachen om het malle stuk "Berend is van de kaart",waar ik in mee mocht spelen als Sabine. Vervolgens deed ik mee aan het schitterende drama "De Zomer van '45". Nog steeds krijg ik kippenvel als ik hier aan terug denk. Wat hebben we een mooi onroerend stuks neergezet. Ik hoop dat ik mijn toneel en theaterervaring nog verder mag ontwikkelen!

Herlinda ter Maat

Ik heb weinig toneelervaring. Toen ik in groep 8 zat mochten we van onze meester geen musical doen. Daar was onze groep totaal niet voor geschikt. Zwaar teleurgesteld was ik!!
Jaren later ben ik via via gevraagd om mee te doen met een openluchtspel in Barlo, "Trammalant op camping Blokzicht". Dit was een leuke, nieuwe ervaring voor mij. Aangezien ik geen Achterhoeks spreek, ben ik geen lid geworden of gevraagd lid te worden van een toneelvereniging in de buurt. Totdat ik weer gevraagd werd. Dit keer door 't Buurtschap. Dat voelde als een hele eer.
Tranen met tuiten hebben we gelachen om het malle stuk "Berend is van de kaart",waar ik in mee mocht spelen als Sabine. Vervolgens deed ik mee aan het schitterende drama "De Zomer van '45". Nog steeds krijg ik kippenvel als ik hier aan terug denk. Wat hebben we een mooi onroerend stuks neergezet.
Ik hoop dat ik mijn toneel en theaterervaring nog verder mag ontwikkelen!

Jeroen Gesink
Geboren in 1975 in Sinderen en inmiddels vader van drie meiden. Als kleine jongen werd ik gevraagd om eens mee te spelen met de jeugdgroep van 't Buurtschap. Eigenlijk ben ik sindsdien niet meer weggegaan. Een stuk wat me echt bij zal blijven is het eerste openluchtspel in 1993. Het betekende voor mij de overstap van de jeugd naar de volwassenengroep. De overstap in een warm bad. Zaken die zijn blijven hangen? De sfeer en saamhorigheid in de groep was groot. Het gevoel van de schouders er onder willen zetten leefde bij iedereen. Richting de uitvoeringen werden de dagen steeds langer en de nachten steeds korter. En ook de sfeer in de bouwkeet na afloop van de oefenavonden: De 'hut' tjokvol verkleumde mensen, de dampen van de frituurpan tegen het plafond, de Jägermeister die rond ging: oergezellig. Een unieke sfeer waar ik met plezier aan terugdenk. Ook daarna mocht ik aan mooie producties meewerken, zoals "Het dagboek van Anne Frank", "de Jantjes", "De lokroep van het leven"of "De zomer van 45". Grote producties waarin ontzettend veel werk zit. Het spelen in een wat luchtiger stuk doe ik daarom met net zo veel plezier. De saamhorigheid die je in een wat kleinere speelclub hebt geeft net zo veel voldoening. Ik hoop het in ieder geval nog jaren te mogen doen.

Jeroen Gesink

Geboren in 1975 in Sinderen en inmiddels vader van drie meiden. Als kleine jongen werd ik gevraagd om eens mee te spelen met de jeugdgroep van 't Buurtschap. Eigenlijk ben ik sindsdien niet meer weggegaan.
Een stuk wat me echt bij zal blijven is het eerste openluchtspel in 1993. Het betekende voor mij de overstap van de jeugd naar de volwassenengroep. De overstap in een warm bad. Zaken die zijn blijven hangen? De sfeer en saamhorigheid in de groep was groot. Het gevoel van de schouders er onder willen zetten leefde bij iedereen. Richting de uitvoeringen werden de dagen steeds langer en de nachten steeds korter. En ook de sfeer in de bouwkeet na afloop van de oefenavonden: De 'hut' tjokvol verkleumde mensen, de dampen van de frituurpan tegen het plafond, de Jägermeister die rond ging: oergezellig. Een unieke sfeer waar ik met plezier aan terugdenk.
Ook daarna mocht ik aan mooie producties meewerken, zoals "Het dagboek van Anne Frank", "de Jantjes", "De lokroep van het leven"of "De zomer van 45". Grote producties waarin ontzettend veel werk zit. Het spelen in een wat luchtiger stuk doe ik daarom met net zo veel plezier. De saamhorigheid die je in een wat kleinere speelclub hebt geeft net zo veel voldoening. Ik hoop het in ieder geval nog jaren te mogen doen.

Judi Westerveld
Ik ben Judi, 25 jaar, ik woon in Varsseveld, ben getrouwd met Ard en ons eerste kindje is op komst. Wat ik zo leuk vind aan deze vereniging is dat het voor mij als een soort familie voelt. Jong en oud spelen mee en het klikt allemaal. Het is een heel fijne en vertrouwde club. De productie die mij het meest aansprak was, denk ik, Anne Frank. Op dat moment was ik nog erg jong, maar had ik al zo’n groot respect voor het feit hoe het stuk werd neergezet. In het begin heb ik heel wat stukken meegespeeld met de jeugdvereniging, waarvan ik Scrooge het mooiste stuk vond. O.a. door de sfeer die het stuk met zich mee bracht en de serieuze kant van het stuk. Na een heel aantal jaar ben ik ook lid geworden van het ‘grote/ volwassen’ toneel, waar ik meegedaan heb met het openluchtspel, ‘het sloofje’ en ‘Kees de konijnenkoopman’. Van deze drie vond ik zelf ‘het sloofje’ het mooiste, aangezien mijn rol een heel duidelijk karakter had en je er beter in in kunt leven. Het vorige stuk, ‘de zomer van ‘45’, heb ik van dichtbij meegemaakt (in eerste instantie zou ik meespelen, maar dat was vanwege de zwangerschap niet haalbaar). Dat vond ik ook echt een prachtig stuk en ik ben trots op alle spelers (en bouwers) en op wat ze ervan gemaakt hebben

Judi Westerveld

Ik ben Judi, 25 jaar, ik woon in Varsseveld, ben getrouwd met Ard en ons eerste kindje is op komst. Wat ik zo leuk vind aan deze vereniging is dat het voor mij als een soort familie voelt. Jong en oud spelen mee en het klikt allemaal. Het is een heel fijne en vertrouwde club. De productie die mij het meest aansprak was, denk ik, Anne Frank. Op dat moment was ik nog erg jong, maar had ik al zo’n groot respect voor het feit hoe het stuk werd neergezet. In het begin heb ik heel wat stukken meegespeeld met de jeugdvereniging, waarvan ik Scrooge het mooiste stuk vond. O.a. door de sfeer die het stuk met zich mee bracht en de serieuze kant van het stuk. Na een heel aantal jaar ben ik ook lid geworden van het ‘grote/ volwassen’ toneel, waar ik meegedaan heb met het openluchtspel, ‘het sloofje’ en ‘Kees de konijnenkoopman’. Van deze drie vond ik zelf ‘het sloofje’ het mooiste, aangezien mijn rol een heel duidelijk karakter had en je er beter in in kunt leven. Het vorige stuk, ‘de zomer van ‘45’, heb ik van dichtbij meegemaakt (in eerste instantie zou ik meespelen, maar dat was vanwege de zwangerschap niet haalbaar). Dat vond ik ook echt een prachtig stuk en ik ben trots op alle spelers (en bouwers) en op wat ze ervan gemaakt hebben

Moniek Vreeman
Toneel spelen doe ik met veel plezier! Het is leuk en een uitdaging om je te verplaatsen in een ander. Producties die voor mij heel erg mooi en indrukwekkend waren, zijn: Ciske de Rat, De Muizenval en De zomer van ’45. Over de laatste zal ik iets meer vertellen, het was zo bijzonder om hieraan mee te werken. In De zomer van ‘45 mocht ik Maria spelen. Maria is een jong meisje dat net na de oorlog zwanger raakt van een Canadese soldaat. Zij krijgt haar kind in een tehuis en moet het afstaan. Toen ik de rol toegewezen kreeg, moest ik toch wel even slikken, maar tegelijkertijd kreeg ik een adrenalinekick. Wat een uitdaging! Hoe voelt iemand zich die ongewenst zwanger is en dan ook nog van een Canadese Soldaat?? Wat voelt en doet een moeder die haar kind niet mag zien en moet afstaan?? En dit terwijl je de oorlog niet hebt meegemaakt, nog nooit zwanger bent geweest en dus ook geen moeder bent… Ik was heel erg bang dat ik de gevoelens niet over kon brengen en dat het niet geloofwaardig zou zijn. En deze twee dingen wilde ik juist wel! Na de eerste voorstelling durfde ik daarom bijna de zaal niet in, veel te bang voor (negatieve) reacties. Toch ging ik en er kwamen ladingen complimentjes. Geweldig!! Het was gelukt. We hebben zoveel goede reacties gehad. Gelukkig hebben wij er met z’n allen een succes van weten te maken! Dit is voor mij tot nu toe toch wel het hoogtepunt. Ik ben benieuwd wat er in de toekomst nog meer op mijn en ons pad komt.

Moniek Vreeman

Toneel spelen doe ik met veel plezier! Het is leuk en een uitdaging om je te verplaatsen in een ander.
Producties die voor mij heel erg mooi en indrukwekkend waren, zijn: Ciske de Rat, De Muizenval en De zomer van ’45. Over de laatste zal ik iets meer vertellen, het was zo bijzonder om hieraan mee te werken.
In De zomer van ‘45 mocht ik Maria spelen. Maria is een jong meisje dat net na de oorlog zwanger raakt van een Canadese soldaat. Zij krijgt haar kind in een tehuis en moet het afstaan. Toen ik de rol toegewezen kreeg, moest ik toch wel even slikken, maar tegelijkertijd kreeg ik een adrenalinekick. Wat een uitdaging! Hoe voelt iemand zich die ongewenst zwanger is en dan ook nog van een Canadese Soldaat?? Wat voelt en doet een moeder die haar kind niet mag zien en moet afstaan?? En dit terwijl je de oorlog niet hebt meegemaakt, nog nooit zwanger bent geweest en dus ook geen moeder bent…
Ik was heel erg bang dat ik de gevoelens niet over kon brengen en dat het niet geloofwaardig zou zijn. En deze twee dingen wilde ik juist wel! Na de eerste voorstelling durfde ik daarom bijna de zaal niet in, veel te bang voor (negatieve) reacties. Toch ging ik en er kwamen ladingen complimentjes. Geweldig!! Het was gelukt. We hebben zoveel goede reacties gehad. Gelukkig hebben wij er met z’n allen een succes van weten te maken! Dit is voor mij tot nu toe toch wel het hoogtepunt.
Ik ben benieuwd wat er in de toekomst nog meer op mijn en ons pad komt.

Monique Breuer
Al van kinds af aan heb ik toneel leuk gevonden,maar het was er nooit van gekomen om bij een vereniging te gaan. Onze oudste zoon Robbin zat vanaf 2003 bij jeugdtoneel.In 2005 zochten ze voor de jeugdtoneelafdeling van 't Buurtschap twee nieuwe personen voor in de leiding, ik dacht meteen dat lijkt me hartstikke leuk! Het jaar erop hadden ze een klein rolletje voor mij bij de volwassenen en toen had ik de smaak te pakken.Inmiddels voel ik mij als Varsseveldse helemaal thuis bij deze Sinderense vereniging en speel met veel plezier.De saamhorigheid is erg groot in deze groep! Wat voor mij een mooie herinnering is, is het openluchtspel in 2008, al onze 5 kinderen deden mee, of als figurant , of met een rol. Zelfs mijn man Peter was ingezet als parkeerwacht, geweldig toch! Ik hoop nog lang bij deze vereniging te mogen spelen,ik kan er nog veel leren.

Monique Breuer

Al van kinds af aan heb ik toneel leuk gevonden,maar het was er nooit van gekomen om bij een vereniging te gaan.
Onze oudste zoon Robbin zat vanaf 2003 bij jeugdtoneel.In 2005 zochten ze voor de jeugdtoneelafdeling van 't Buurtschap twee nieuwe personen voor in de leiding, ik dacht meteen dat lijkt me hartstikke leuk!
Het jaar erop hadden ze een klein rolletje voor mij bij de volwassenen en toen had ik de smaak te pakken.Inmiddels voel ik mij als Varsseveldse helemaal thuis bij deze Sinderense vereniging en speel met veel plezier.De saamhorigheid is erg groot in deze groep!
Wat voor mij een mooie herinnering is, is het openluchtspel in 2008, al onze 5 kinderen deden mee, of als figurant , of met een rol. Zelfs mijn man Peter was ingezet als parkeerwacht, geweldig toch!
Ik hoop nog lang bij deze vereniging te mogen spelen,ik kan er nog veel leren.

Richard Klompenhouwer
Sinds de oprichting in juni 1983 ben ik lid van de toneelvereniging. Er bestond nog geen jeugdafdeling en als 14 jarige was ik het jongste lid. Mijn eerste rol was "Dicky", de tuinjongen in het blijspel "Een Beeld Van Een Man"Ik heb , in ruim 25 jaar, de kans gekregen om verschillende, uitdagende rollen te spelen: Zo speelde ik op 20 jarige leeftijd "Opa" in "Woar'n Wil Is", de 80 jarige vader (!!!) van Diny en Ciska. Een geweldig leuke rol waar ik met veel plezier en trots op terug kijk. Eveneens een uitdagende rol was "Freek" in "Moeder Geerte", een blinde jongen. Wederom een blinde jongen speelde ik in "De Zon Tegemoet" een prachtig verhaal. In de openluchtspelen "Bi'j Ons An De Grenze" en "Hemmink Riekie" kon ik als "Van Gerven"en "Kareltje" de typische Domme Blonde uit de stad laten zien. In "Het Veenspook" mocht ik 3 keer de rol "Gore Gerrit" van Dolf overnemen. Toen kon ik laten zien dat ik ook met vieze, smerige rollen uit de voeten kan. Samen met Jo erg veel plezier gehad! In "De Muizenval" kwam de zachte, gevoelige, vrouwelijke kant naar voren en in "Kees, de konijnenkoopman" het andere uiterste: de harde, zakelijke, mannelijke, op macht beluste kant. Door de jaren heen ben ik me met de vormgeving bezig gaan houden: Kleding en pruiken en make-up. In stukken als "Het Dagboek Van Anne Frank", "De Muizenval", "De Jantjes", "De Zomer Van '45" heb ik (samen met anderen) zoveel mogelijk gezocht naar de juiste sfeer. Kijken of iets in het tijdsbeeld past, kijken of het "werkt" dat vind ik het aller mooiste om te doen. Bij de jeugdafdeling van de toneelvereniging, 't Kinderspöl, ben ik vrijwel vanaf het begin betrokken geweest. Nadat Diny en Ciska de regie uit handen hadden gegeven hebben Udo, Cindy en ik de regie overgenomen. Naast de regie was ik mede verantwoordelijk voor decor ontwerp, kleding en pruiken en make-up. Momenteel staan Monique B, Coen en ik al weer sinds 2005 aan het roer van de jeugdafdeling. Al is het soms met mijn werk moeilijk te combineren, toch hoop ik nog jaren betrokken te zijn bij het creëren van prachtige stukken. Ik ben trots op onze vereniging omdat wij elke keer weer ons uiterste best doen om ons publiek en mooie avond te bezorgen. En ik hoop van harte dat wij met z'n allen de kwaliteit en het plezier nog jaren vast kunnen houden.

Richard Klompenhouwer

Sinds de oprichting in juni 1983 ben ik lid van de toneelvereniging. Er bestond nog geen jeugdafdeling en als 14 jarige was ik het jongste lid. Mijn eerste rol was "Dicky", de tuinjongen in het blijspel "Een Beeld Van Een Man"Ik heb , in ruim 25 jaar, de kans gekregen om verschillende, uitdagende rollen te spelen: Zo speelde ik op 20 jarige leeftijd "Opa" in "Woar'n Wil Is", de 80 jarige vader (!!!) van Diny en Ciska. Een geweldig leuke rol waar ik met veel plezier en trots op terug kijk. Eveneens een uitdagende rol was "Freek" in "Moeder Geerte", een blinde jongen. Wederom een blinde jongen speelde ik in "De Zon Tegemoet" een prachtig verhaal. In de openluchtspelen "Bi'j Ons An De Grenze" en "Hemmink Riekie" kon ik als "Van Gerven"en "Kareltje" de typische Domme Blonde uit de stad laten zien. In "Het Veenspook" mocht ik 3 keer de rol "Gore Gerrit" van Dolf overnemen. Toen kon ik laten zien dat ik ook met vieze, smerige rollen uit de voeten kan. Samen met Jo erg veel plezier gehad! In "De Muizenval" kwam de zachte, gevoelige, vrouwelijke kant naar voren en in "Kees, de konijnenkoopman" het andere uiterste: de harde, zakelijke, mannelijke, op macht beluste kant. Door de jaren heen ben ik me met de vormgeving bezig gaan houden: Kleding en pruiken en make-up. In stukken als "Het Dagboek Van Anne Frank", "De Muizenval", "De Jantjes", "De Zomer Van '45" heb ik (samen met anderen) zoveel mogelijk gezocht naar de juiste sfeer. Kijken of iets in het tijdsbeeld past, kijken of het "werkt" dat vind ik het aller mooiste om te doen. Bij de jeugdafdeling van de toneelvereniging, 't Kinderspöl, ben ik vrijwel vanaf het begin betrokken geweest. Nadat Diny en Ciska de regie uit handen hadden gegeven hebben Udo, Cindy en ik de regie overgenomen. Naast de regie was ik mede verantwoordelijk voor decor ontwerp, kleding en pruiken en make-up. Momenteel staan Monique B, Coen en ik al weer sinds 2005 aan het roer van de jeugdafdeling. Al is het soms met mijn werk moeilijk te combineren, toch hoop ik nog jaren betrokken te zijn bij het creëren van prachtige stukken. Ik ben trots op onze vereniging omdat wij elke keer weer ons uiterste best doen om ons publiek en mooie avond te bezorgen. En ik hoop van harte dat wij met z'n allen de kwaliteit en het plezier nog jaren vast kunnen houden.

Tine Maatman
Ik speel al sinds de oprichting bij 't Buurtschap en ben nog lang niet uitgeleerd. Het is altijd weer een spannend proces om samen een mooie productie neer te zetten. De beste en meest emotionele herinneringen heb ik aan “het dagboek van Anne Frank”. Persoonlijk denk ik dat we nooit meer een stuk zullen spelen dat met zoveel integriteit benaderd is en waarin we zoveel met elkaar overlegd en gedeeld hebben. Een geweldige ervaring die me altijd bij zal blijven. In deze maar ook in andere producties zoals:' de Jantjes', 'Het huis van licht en schaduw', 'Spel met een droom' en' Kees, de konijnenkoopman' was het een feest om me in te leven in mijn personage en dat over te brengen op het publiek. Dat proces en zien dat het gelukt is tijdens een uitvoering, is mijn kick, daar doe ik het voor! Ik hoop dat nog heel lang te mogen blijven doen en dat het publiek dat blijft waarderen.

Tine Maatman

Ik speel al sinds de oprichting bij 't Buurtschap en ben nog lang niet uitgeleerd. Het is altijd weer een spannend proces om samen een mooie productie neer te zetten. De beste en meest emotionele herinneringen heb ik aan “het dagboek van Anne Frank”. Persoonlijk denk ik dat we nooit meer een stuk zullen spelen dat met zoveel integriteit benaderd is en waarin we zoveel met elkaar overlegd en gedeeld hebben. Een geweldige ervaring die me altijd bij zal blijven.
In deze maar ook in andere producties zoals:' de Jantjes', 'Het huis van licht en schaduw', 'Spel met een droom' en' Kees, de konijnenkoopman' was het een feest om me in te leven in mijn personage en dat over te brengen op het publiek. Dat proces en zien dat het gelukt is tijdens een uitvoering, is mijn kick, daar doe ik het voor! Ik hoop dat nog heel lang te mogen blijven doen en dat het publiek dat blijft waarderen.

1 - 2

SPELERS

NIEUWS